Dromen van vrijheid

Jong zijn in Oost-Azië (3)

Door Hanneke van Eckeveld

Leven in het hier en nu: studenten op de campus in Oost-Azië genieten van hun studietijd. Zendingswerker Neline* vraagt een nieuwe student vaak naar zijn of haar idealen. Daar weten de jongeren wel een antwoord op te geven. Maar hoe realistisch is hun droom?

Droom en realiteit
‘Afstuderen, een goede baan hebben, naar het buitenland gaan, daar dromen de studenten van’, zegt Neline. ‘Het blijft een droom. De idealen zijn onhaalbaar, zeker als studenten tot een minderheidsgroep behoren. Maar het wonderlijke is: hoe minder kansen, hoe groter de droom.’
Neline ziet hoe krachtig het verlangen naar vrijheid soms kan zijn bij jongeren in dit deel van Oost-Azië. ‘Een tijdje terug hoorde ik van een meisje, 16 jaar ofzo, dat de campus verliet en naar de andere kant van het land reisde. Ze wilde meer van de wereld zien, oftewel: van haar eigen land. Dagenlang is ze onderweg geweest. Ze heeft een tijdje gewerkt in grote fabrieken. Toen had ze er genoeg van en kwam ze weer terug.’
Bij de meeste studenten gaat het uiteindelijk zoals bij dit meisje. Ze keren terug naar hun geboortestreek en krijgen het leven waar ze niet van droomden: trouwen, kinderen krijgen en werken voor de kost.

Verantwoordelijkheid
‘Hoewel ze even ‘vrij’ zijn tijdens hun studie, vind ik toch dat studenten hier hun verantwoordelijkheid nemen’, zegt Neline. ‘Eén droom van jongeren heb ik nog niet genoemd: genoeg geld verdienen om hun ouders te verzorgen. Studenten weten dat ze hun ouders moeten teruggeven wat ze in hen geïnvesteerd hebben. Het zijn bepaald geen verwende kinderen. Ik merkte het in de coronaperiode, die heel zwaar was voor jongeren. Toch leverden ze hun werk op tijd in. Moeilijkheden horen bij het leven, dus gaan ze gewoon door.’
Met enige schaamte vertelt Neline hoe een Aziaat over haar dacht. ‘Iemand zei: ‘Jullie vinden dat het leven comfortabel en makkelijk moet zijn, en daar werk je voor. Wij weten dat het leven vol uitdagingen is en we verwachten dat het moeilijk zal zijn.’ Ik voel dit als een aanklacht. Is dit de indruk die ik als westerse christen maak? Het is een spiegel voor ons allemaal.’

*Dit is een gefingeerde naam in verband met de veiligheid van de werker.

Dit artikel is verschenen in Paulus 389 - november 2023

Lees ook de andere artikelen over 'Jong zijn in Oost-Azië':
(1) Student op de campus
(2) Boeddhisme bij twintigers