Momentje van rust
Op een ochtend zit ik al vroeg op de bus te wachten bij een koffietentje. Ik geniet van mijn latte en de relatieve rust voordat de busreis begint.
Al snel komen er een man en vrouw voor me zitten. Ik draai me een beetje weg om nog even het moment van rust vast te kunnen houden.
Even later gaat de eigenaar van het koffietentje naast me zitten, me opvallend en aandachtig aanstarend. Ik probeer een gevoel van irritatie te onderdrukken.
'Bent u lerares?' vraagt hij al snel.
Al koffiedrinkend leg ik hem uit dat ik deels als verpleegkundige werk. Maar ook voor de kerk. De kerk van de Heere Jezus, verduidelijk ik, aangezien het Cambodjaanse woord voor ‘kerk’ meer algemeen opgevat kan worden als 'godshuis' waar ook hele andere goden gediend kunnen worden.
'Kent u het?' vraag ik vervolgens aan hem.
De blik van de man verandert. Alsof hij bepaalde herinneringen uit het verleden de revue laat passeren.
Hij kent de kerk, zo geeft hij aan. Vroeger ging hij daar ook naar toe. Naar een baptistenkerk. 'Bent u baptist of rooms-katholiek?' vraagt hij mij.
Ik besluit mijn opvatting over de kinderdoop vooralsnog terzijde te leggen en aan te sluiten bij zijn referentiekader. Het is lang geleden dat hij naar de kerk is geweest, zo vertelt hij. Maar hij bidt tot God of Hij hem wil zegenen. Ik moedig hem aan om zijn kerkbezoek weer eens op te pakken.
Onze conversatie wordt verstoord door een collega die langskomt met spullen die hij nodig lijkt te hebben. Ik vervolg mijn reis en vraag me ondertussen af wat deze man weet van het christelijk geloof. Zou hij de Heere Jezus zetten in het rijtje van zijn andere 'goden'? Zou hij een paar keer naar de kerk geweest zijn of een langere periode?
Wie weet, drink ik nog eens een kopje koffie daar bij het kleine stalletje bij het busstation. Een goed gesprek over de dingen die er echt toe doen, stijgen boven een momentje van rust uit.
Wyneke van Horssen
Zendingswerker in Cambodja