Vacatures in Guinee

In Guinee is, voor zover ik weet, altijd vacaturenood geweest. Ik vraag me de laatste tijd af toe zou dat komen? Hoe kan het dat er van zo'n honderdduizend leden van de Gereformeerde Gemeenten slechts vijf werkers in Guinee zijn? Wanneer de Heere door middel van de kerkelijke structuren vraagt of er nog twee willen komen (Garama, Koliah), hoe kan het dat het jaren en jaren duurt?

Weet u zeker dat dat de plaats is waar u nu werkt de plaatst is waar Christus wil dat u werkt? Heeft Hij u daar naar toe geleid en bent u daar tot Zijn eer werkzaam?

Ik probeer wat in te vullen: Schrikt de Guineese armoede af? Het leven is hier anders dan in Nederland. Toch valt hier prima te leven en we mogen onze goederen gebruiken ten nut van anderen. En daarnaast, Gods Woord belooft ons geen comfortabele reis.

Schrikt het moeten leren van twee talen af? Het is inderdaad veel werk. Maar heeft u in uw leven nog nooit voor grotere zaken gestaan die u met Gods hulp hebt mogen doen?

U ziet misschien op tegen werken in een Islam-context? Makkelijk is het niet. Tegelijk denk ik: werken in Gods Koninkrijk heeft overal z'n strijd tegen de boze.

U denkt wellicht: ja maar mijn gezin... Als de Heere roept, weet Hij dat er ook eventuele andere gezinsleden zijn. Zijn oog rust ook op hen.

U wilt wellicht veel vrucht zien? God vraagt ons 'slechts' gehoorzaamheid. De vrucht ligt zeker in Zijn handen.

U twijfelt of u geroepen bent? Spreek erover met iemand die u vertrouwt en laat het toetsen. U voelt u onbekwaam: de Heere zendt geen volmaakte mensen uit (ik schrijf uit ondervinding...).

Zegt u: 'Ik heb gesolliciteerd maar ben niet aangenomen.' Dat is moeilijk. Het vraagt om zelfonderzoek en om opnieuw terugkeren naar de Heere met de bede: 'Heere, wat wilt U dán wat ik doen zal?' Gaat dan heen. De roep en de opdracht liggen er. Dat het uw gebed zij of worde: Zie, hier ben ik, zend mij heen.