Voorjaarsactie 2024 Segundo Chancay

‘Mijn familie is in 1991 naar Isla Trinitaria verhuisd. Het is een wijk van veel conflicten: drugs, geweld en moord. Ik heb het allemaal zien gebeuren op de straten. Bendes domineren hier. In deze wijk gebeurt alles wat tegen Gods wet is. Het doet me pijn om dat te zien. Ik en mijn broers hadden vrienden die drugs verhandelen; andere vrienden zijn doodgeschoten.
Mijn moeder en broer Jorge hebben de kerk El Amparo ontdekt. Ik bezocht als 16-jarige de diensten, omdat ik er eten en drinken kreeg. Toen ik 18 was, ging ik naar belijdeniscatechisatie. Eerlijk gezegd was dat niet omdat mijn hart veranderd was. Na mijn belijdenis was ik eigenlijk twee personen. Maar na een jaar of tien zag ik dat ik echt een ander mens was geworden.
Een gemeente van God is op elke plaats een zegen, maar zeker in een wijk als Isla Trinitaria. Toch ontbreekt onze gemeente iets. We zijn naar binnen gericht, we evangeliseren niet in de wijk. Is het angst? Schaamte? Wat dat betreft kunnen wij leren van de pentecostalen: zij durven veel vrijmoediger mensen naar hun kerken te trekken.
In de kerk heb ik verschillende taken: coördinator van het jongerenwerk, director de cultos*, inleider van de bijbelstudies. Ook ben ik lid van de commissie ‘gemeente-zijn’. Die commissie richt zich op het bevorderen van eenheid in de gemeente. Leden zien elkaar weinig en praten ook niet veel met elkaar. Maar Jezus spreekt toch veel over eenheid: onder Zijn discipelen, en in Zijn kerk. Ik denk dat we sinds we een zelfstandige gemeente zijn meer zoeken naar die eenheid.
Ik heb voor onze gemeente een droom. Ik zie dan naast de kerk een school staan waar christelijk onderwijs wordt gegeven aan de kinderen van onze gemeente. De jonge generatie zou dicht bij Gods Woord en de kerk opgroeien en hoeft niet naar de scholen die nu zo’n slechte invloed op hen hebben. Ik weet dat deze droom niet te realiseren is, maar het zou zo mooi zijn.
Stel je eens voor dat de kerk er niet is. Hoe zou het dan met de leden zijn? Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen. El Amparo bracht in mijn leven een totale verandering. Zonder de kerk was ik gebleven wie ik was: de meest bittere persoon in mijn familie. Maar nu mag ik uitzien naar het moment dat ik ook Nederlandse christenen mag ontmoeten. Als het niet in dit leven is, dan toch erna.’

*Director de cultos: de kerkdiensten in El Amparo worden geleid door een kerkenraads- of gemeentelid, die steeds aangeeft wat er gaat gebeuren.

Segundo Chancay (43 jaar) woont met zijn vrouw Yolanda en twee zoontjes op een bovenverdieping aan een drukke straat in de wijk Isla Trinitaria. Onder hen wonen andere familieleden. Segundo werkt als ICT’er op een middelbare school. Samen met Yolanda is hij bezig een cacaoplantage aan te planten op het platteland in het noorden van Ecuador. Het is hun ideaal om daar een soort opvangplaats voor jongeren te maken, met werkgelegenheid en een evangeliserende functie.

Online campagne

Dit is de tweede ontmoeting met zes gemeenteleden van El Amparo in Guayaquil. Vorige week: Catalina Orteaga. Volgende week: Haydee Muñoz. 
Lees hier het startartikel en maak kennis met de gemeente.

Steun de Voorjaarsactie!

1. Gebruik de machtigingskaart bij dit artikel in de Paulus van maart 2024 (pagina 8-9).
2. Doneer via de doneerpagina op onze website.
3. Gebruik deze Tikkie-link voor een snelle overboeking.
4. Scan onderstaande QR-code voor dezelfde Tikkie-link.