Iburahima prijst Abraham aan

Evangelisatie door verkoop op de markt in Guinee

Ruim vier jaar geleden werden we als gezin vanuit de gemeente Utrecht uitgezonden naar Guinee. Samen met het gezin van collega Van Linden en juf Van Zwienen wonen we in het dorp Garama, een van de zeventig dorpjes in het Mogofin-gebied. Op verschillende manieren proberen we de bevolking te bereiken. Ik doe dat onder andere als koopman op de markt.

Door Bert de Wit

Maar voordat je als koopman op de weekmarkt je waren aan mag prijzen, is er een vergunning nodig. Zo toog ik ruim een jaar geleden naar de ‘Burgemeester en Wethouders’ van Kiaye. Ik nam Iburahima Kamara, voorzitter van de Islamitische Jeugdbond in Wamounou mee. We vroegen toestemming om als zendingsorganisatie met een ‘boeken- en bandjeskraam’ op de weekmarkt te staan. Ik stond erbij en keek ernaar. Iburahima prees in een gloedvol betoog de boekjes aan die we tot nu toe met elkaar gelezen hebben. Zo hield hij een kwartier lang z’n vijftienkoppig gehoor het leven en de wederwaardigheden van z’n Bijbelse naamgenoot Abraham voor.
Ziet u het voor u? Hebt u het ook weleens geprobeerd? In een druilerig regentje, langs de kant van de weg, vijftien ambtenaren in een kwartier tijd Gods Woord uitleggen? En dat op zo’n manier dat ze u niet alleen toestemming geven om met een evangelisatiekraam op de markt te komen staan, maar ook nog ter plekke voor € 50,- van uw spullen kopen? Of moet je daar soms een overtuigde moslim voor zijn, om zo het Woord van God aan te prijzen?
Terwijl ik daar stond, dacht ik aan de geschiedenis van Naäman. Lang geleden kregen Syrische rovers voor elkaar wat Gehazi de evangelist - boodschapper van een blijde tijding! - niet lukte. Zij overtuigden hun generaal van het nut van gehoorzaamheid, van het luisteren naar Gods Woord. God vertrouwt soms hen die nog overtuigd ‘buitenstaan’ de genade van verkondiging toe!

Geen markt meer

We kregen toestemming én een mooie standplaats en zo kon het werk beginnen. Met een assortiment boeken en bandjes in negen talen zoeken we de ontmoeting met mensen. Zonder lokale hulpen zou ik maar met de helft van de marktbezoekers een gesprekje kunnen aanknopen. Maar met elkaar halen we bijna honderd procent, al blijven er telkens verrassingen. Niet lang geleden dacht ik zowaar een nieuwe lokale taal ontdekt te hebben. Het duurde even voor het tot me doordrong dat m’n klant me in het Russisch aansprak in de veronderstelling dat ik als blanke misschien wel uit het land kwam waar hij dertig jaar geleden gestudeerd had. Welgeteld één keer bezochten we de dinsdagse markt te Kiaye. Toen werd alles weer anders. De president van Guinee besloot dat alle weekmarkten op zondag gehouden moesten worden. Weg zorgvuldig uitgedacht plan! Wél een mobiele kraam gemaakt, een geluidsinstallatie in de auto geïnstalleerd, een boekentafel en cassettebandjeskist gemaakt. Boeken en bandjes verzameld, driehonderd kijkdooseuro’s van jonge zendingsvriendjes uitgegeven. Maar géén markt meer om onze handel te verkopen. Diepe teleurstelling. Waarom, Heere?

Verwachten

Waarom? Wat een troostrijke wetenschap dat we bezig zijn in dienst van Iemand die alles al volbracht heeft. Hij wisselt onze goede ideeën soms genadig in voor Zijn veel betere plannen voor hoe Hij mensen met Zijn Woord wil ontmoeten. Dit soort gebeurtenissen dwingt ons om opnieuw na te denken, jawel. Maar het dringt ons ook om te verwachten! Om verwachtend uit te zien naar Gods weg met mensen die Hij wil bereiken met Zijn Evangelie door onze dienst. Het werk is al volbracht, het moet alleen nog maar geschieden. Het boek Handelingen wordt afgesloten met twee woorden: vrijmoedigheid en onverhinderd. Onverhinderd, dat geldt niet altijd voor de uitwerking van de ideeën van de volgelingen, maar wél voor de verkondiging van het Evangelie van de Meester. Met een variatie op een Bijbeltekst: 'Zendelingen overdenken hun weg, maar de Heere bestuurt de gang van Zijn werk.'

Uitstel?

Presidenten kunnen zo hun ideeën hebben over wat goed is voor het land, maar gelukkig wordt de (rijst met) soep in Guinee meestal niet zo heet gegeten als ze opgediend wordt. Daar bemoedigden de marktmeesters en klanten ons mee gedurende de maanden die volgden op het presidentiële besluit. Maar ja, hoewel de uitvoering op zich liet wachten hing het idee nog wél steeds ‘boven de markt.’ Een moordaanslag op de president en de organisatie van parlementsverkiezingen vroegen geleidelijk aan meer aandacht van ’s lands regeerders. Zou uitstel tot afstel leiden?
We zijn nu een klein jaartje verder. Terug van verlof sta ik samen met verschillende hulpen op de markten in Kiaye en Kolia. De naamsbekendheid groeit, de omzet stijgt. In januari hebben we voor ruim 300.000 Guinese francs aan boeken en bandjes verkocht! Dat klinkt best indrukwekkend totdat u het door 10.000 deelt en de omzet in euro’s weet. Omdat we daar ruim twintig uur voor in het zonnetje hebben gestaan begrijpt u wel dat de ZGG-penningmeester dit bepaald geen winstgevende zaak zal vinden. Daarom is het mooi als u het negatieve saldo van mijn business via rekeningnummer 397607 wilt vereffenen. Dan kan ik weer wat handeldrijven, zonder dat de ZGG-penningmeester zich zorgen hoeft te gaan maken.

Inspanning

Misschien denkt u na dit gelezen te hebben dat marktwerk in Kiaye en Kolia moeilijk is en veel inspanning vraagt. 'Daar moet je vast wel een echte roeping voor hebben,' kreeg ik tijdens ons verlof nogal eens te horen. Weet u wat moeilijk is? Naar uw eigen buurman toestappen met de boodschap dat hij buiten Christus geen toekomst heeft! Maar tot die inspanning wordt ieder die zich christen noemt wel geroepen. Hoeveel inspanning is uw buurman u waard? Niet in euro’s, maar met een bandje of boekje plus gesprekje, in een druilerig regentje onder de paraplu of in een lekker zonnetje onder de parasol?
Ik lees dat Christus na drie jaar van inspanning weende bij Jeruzalem over verloren mensen, níét over verloren invloed. Volgt Zijn gemeente Hem daarin of keren wij het om?
Denk ook eens aan ‘een schare die niemand tellen kan’ (Openb. 7: 9), die het eeuwige leven ontvangt (Joh. 10: 28). Is dat niet de heerlijkheid van de bruiloft van het Lam? (Openb. 19: 5-9) Ik lees dat: 'de overste Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus, voor de vreugde die Hem voorgesteld was, het kruis heeft verdragen en schande veracht en is nu gezeten aan de rechterhand des troons van God' (Hebr. 12: 2). In dat licht zijn al ónze inspanningen niet meer dan een beschamend schamel voetnootje op de rekening van de Heilsgeschiedenis.

Het Woord op reis

Ruim 250 Woorddragers zijn er ondertussen aan hun evangelisatiereis begonnen. Boeken en bandjes gaan niet op verlof en ze spreken die negen verschillende talen beter dan ik ooit zal kunnen. Mogen we u vragen om gebed? Dat deze ‘evangelisten’ veel spreektijd en aandacht zullen krijgen in de huizen en dorpen waar zij naar toe reizen. Verwachtend zien we uit naar Gods gang met mensen die Hij wil bereiken met Zijn evangelie. Hij werkt zelfs - hoe wonderlijk - door uw en mijn dienst. Het werk is al volbracht, het moet alleen nog maar geschieden.

Eerder verschenen in Paulus 329 - mei 2012