Impressies van een visitatie

Verwachting voor pionierszendingswerk

Net voor de zomervakantie vonden binnen vijf weken drie uitzendingen plaats. `Dat geeft moed. Ondanks sommige hardnekkige vacatures worden telkens weer zendingswerkers uitgezonden. De laatste uitzending betrof een werker naar een gevoelig gebied. In het jaarverslag van ZGG staan van deze werkers geen foto’s of gegevens omdat we over hen niets willen publiceren wat hun verblijf in gevaar kan brengen. Om toch iets over hen en hun werk te kunnen vertellen, doen directeur P. Eikelboom en deputaat A. Hak hier verslag van hun bezoek aan dit zendingsteam.

Door P. Eikelboom

Een uitzending naar gevoelig gebied heeft een extra dimensie. Iemand neemt niet alleen afscheid van familie, gemeente en Nederland, maar verdwijnt ook langzaam maar zeker uit het publieke gezichtsveld. We merken dat zendingswerkers waarover we niet concreet schrijven in de loop van de tijd minder bekend worden bij de achterban. Het is daarom goed om aandacht voor hen te blijven vragen. We schrijven iets over hun omstandigheden, hun werk en een bezoek aan hen. 

Controle

De communicatie met werkers in gevoelige gebieden is aangepast aan hun omstandigheden. Via telefoon, Skype of e-mail kunnen we niet open over wezenlijke onderwerpen communiceren. Communicatie wordt gecontroleerd. Juist daarom willen we hen graag ontmoeten. Zij werken in gebieden waar zendingswerk gevoelig ligt. Het is er bovendien soms onrustig waardoor verbindingen tijdelijk worden verbroken en gebieden afgesloten zijn. Hoewel de contacten met de overheid goed zijn, moet men zorgvuldig zijn in werk, contacten en activiteiten. Buitenlanders worden met belangstelling gevolgd. Een negatief oordeel kan zo maar tot het intrekken van een verblijfsvisum leiden.

Alertheid

Een recent bezoek aan deze pionierszendingswerkers heeft ons veel gelegenheid gegeven om bij te praten. Elke werker hebben we in de eigen woonplaats bezocht, ook al vergde dat wel wat reistijd. De werkers wonen soms ver uit elkaar. We hebben het vliegen en de autoritten er graag voor over. Bij een werker thuis kun je toch het beste open met elkaar spreken.
Hun omstandigheden zijn verschillend. De een bouwt gestaag een hulpverleningspraktijk op. De ander oriënteert zich verder op verblijfsmogelijkheden. Een derde doceert een vreemde taal en heeft daardoor diverse contacten. Een volgende vordert goed met de taalstudie en onderzoekt de mogelijkheden voor een toekomstig bedrijf.
De lengte van het verblijf van de diverse werkers is verschillend en de ervaring met cultuur en mensen ook. Toch merken we in alle gesprekken dat zij allen een alertheid hebben op mogelijkheden om openingen voor het Woord te vinden en te benutten. Zij zoeken gelegenheid om een goede Boodschap te brengen aan mensen die er niets of weinig van weten.

Ontmoetingen

We hebben allerlei voorvallen gehoord waaruit blijkt dat het vaak gewone ontmoetingen zijn die ruimte bieden om met elkaar te spreken. In een notendop geven we daarvan een aantal voorbeelden.
Tijdens een urenlange treinreis komt een werker met iemand in gesprek. Als men uiteindelijk op hetzelfde station uitstapt, wordt een afspraak gemaakt om elkaar op te zoeken. Daaruit groeit een hartelijk en verdiepend contact. In een taxi is er zomaar ruimte om enkele hoofdpunten van het Evangelie uit te leggen. In een gesprek met een predikant komt aan de orde hoe hij kan bereiken dat de hele Bijbel aan bod komt in zijn prediking. Een andere ambtsdrager gaat in op het aanbod om de boekhandel van de kerk van meer boeken te voorzien. Studenten willen thuis bij een docent verder praten over de behandelde verhalen over Kerst en Pasen. Een van hen heeft er vroeger wel eens iets over gehoord van oma en dat verdrongen. Maar nu zijn die herinneringen weer levend geworden. Bij een vrouw zijn na het verongelukken van een man vragen ontstaan over het doel van het leven. Een christin ervaart de ontmoeting met een buitenlander als een gebedsverhoring. Zij heeft al langere tijd gebeden of ze iemand mag tegenkomen met wie ze samen de Bijbel kan lezen en bespreken, en die met haar wil bidden. 

Gods nabijheid

En zo luisteren we naar verhalen waaruit blijkt dat het goed is dat er werkers naar deze ‘gesloten’ gebieden zijn uitgezonden. De Heere zorgt dat er echt genoeg werk voor hen is. In de gesprekken horen we dat de uitgezondenen beseffen dat ze zijn als een schakeltje in een lange ketting. Zij mogen iets betekenen, iets meegeven, soms juist wat meer uitleggen, terwijl later mogelijk weer anderen door de Heere gebruikt worden. Hij zorgt Zelf voor Zijn werk.
Het is beslist niet zo dat er elke dag openingen zijn. Soms gaan er dagen voorbij dat er hard gewerkt wordt maar er niets doorgegeven kan worden. Dan komt het aan op voorleven. Het is ook niet zo dat werkers altijd elke mogelijkheid kunnen benutten. Toch wordt op zijn tijd Gods goede hand ervaren in een soms eenzaam bestaan. Dat is dan ook wel nodig. Het is van grote betekenis te weten dat je ertoe geroepen bent om in een lastig gebied te wonen en te werken, maar het is net zo nodig om telkens weer de nabijheid van de Heere te ervaren.

Samenwerking

Een ander facet is het met elkaar vormen van een team. Dat vraagt hier extra inzet omdat de werkers ver uit elkaar wonen en hun werk zeer divers is. Bovendien zitten ze in verschillende fasen van verblijf. Toch stemmen teamleden hun werkzaamheden op elkaar af en doordenken zij samen het beleid en de keuzes die zij moeten maken.
Teamsamenwerking is overal in het zendingswerk een aandachtspunt. Mensen hebben elkaar niet uitgezocht en leren elkaar ver van huis pas kennen. Bovendien hebben de meeste werkers een sterke wil en een eigen mening. Deze stevigheid is ook nodig voor zendingswerk. Pioniers in gevoelige gebieden hebben deze eigenschappen zo mogelijk nog meer dan andere uitgezondenen. Voor teamsamenwerking is dit echter een risico; verschillen van inzicht, botsende karakters en de moeite die het kost om elkaar persoonlijk te ontmoeten, kunnen in de praktijk voor conflicten zorgen.
Het is verblijdend om te zien dat ook dit verspreide zendingsteam zich inzet voor samenwerking en regelmatige ontmoeting. Vooral op de langere termijn werpt dit z’n vruchten af. Het zorgt voor heldere plannen voor het werk. En als teamleden elkaar beter kennen, weten ze elkaar ook makkelijker te vinden als het nodig is. Bovendien kan in een eenzame situatie de ontmoeting met een christen uit je eigen cultuur bemoedigend zijn. Ook wij maakten daar iets van mee. Tijdens ons bezoek hebben we een zaterdag besteed aan vergaderen met het hele team en hebben we ook de zondag samen doorgebracht. Voor beide dagen waren we dankbaar.

Verwachting

Toen we terugvlogen naar Nederland waren we positief over het werk. Het werk gaat voort en de vrucht komt vanzelf openbaar. Wij kunnen die niet altijd zien maar we zijn blij met wat we gehoord hebben.
Als over dit werk in Nederland verteld wordt, komt de vraag wel eens op of het wel zin heeft om in een land te werken waarin beperkingen voor zendingswerk gelden. Beperkingen zijn echter niet belangrijk. Zij zullen de goede loop van Gods Woord niet kunnen hinderen.
Iemand vroeg eens of je van deze vorm van zendingswerk wel vruchten kunt verwachten. Het gaat vaak toch om ‘vluchtige’ contacten? Hopelijk is het duidelijk dat een ‘vluchtig’ contact nogal eens langduriger wordt. Bovendien kun je nooit spreken over iets ‘vluchtigs’ als het gaat over het uitdragen van Gods Woord. Het Woord is het zaad van de wedergeboorte en een kracht Gods tot zaligheid voor iedereen die gelooft. Er is ook voor dit zendingswerk werkelijk verwachting. Laat ons gebed om de werking van de Heilige Geest door het Woord daarbij niet verslappen.

Eerder verschenen in Paulus 343 - september 2014