Is zending nog nodig?

Jan-Kees Kooijman over bewogen zijn met de wereld

Misschien hoort u de opmerking ook weleens: Nederland is zendingsland geworden. Daarnaast komen veel vluchtelingen naar Nederland. Moet ZGG dan nog wel mensen uitzenden naar het buitenland?

Door Jan-Kees Kooijman

Als we onze tijd vergelijken met de tijd van het Bijbelboek Handelingen, zien we treffende parallellen. Laten we eens kijken naar de gemeente van Antiochië. In die stad en in de gebieden eromheen zullen veel mensen geweest zijn die Gods Woord niet kenden. Evenals de onze was ook de toenmalige samenleving multicultureel. Mensen met allerlei verschillende achtergronden woonden bij elkaar. Deze culturele diversiteit bleef niet beperkt tot de samenleving, maar werd ook zichtbaar in de kerk. Het is opmerkelijk hoe de (culturele) achtergrond van de vijf ‘profeten en leraars’ in de gemeente van Antiochië van elkaar verschilt (Hand. 13: 1).

Uitgezonden

En juist vanuit deze gemeente worden Paulus en Barnabas uitgezonden, ‘tot aan het uiterste der aarde’ (Hand. 13: 47). De gemeente van Antiochië zag de noodzaak van evangelisatie in de eigen omgeving én de multiculturele samenleving van die dagen. Dit weerhield hen er echter niet van om twee van de vijf dienaars uit te zenden tot de onbereikte volken. Tot de volken, die in Abrahams Zaad gezegend worden (Gen. 12: 3 en 22: 18) en in Christus’ opdracht begrepen zijn. De kerk zendt uit om de volken te onderwijzen, te dopen en te leren (Matth. 28: 19).

Uitersten der aarde

Vanwege de belofte aan Abraham en de opdracht van Christus zijn ook de andere apostelen uitgegaan. Waarheen? Men bleef niet in de eigen omgeving. Men zocht de volken op waar ze zich bevonden. In het huidige Ethiopië (Mattheüs), in India (Thomas) en Portugal (Jakobus) bijvoorbeeld. Paulus begeerde naar Spanje te reizen (Rom. 15: 24). En daarom zendt ZGG nog steeds werkers uit, om de onbereikte volken te zoeken daar waar ze zich bevinden. Er zijn honderden miljoenen mensen die nooit van het Evangelie hebben gehoord. ‘En hoe zullen zij horen, zonder die hen predikt?’ (Rom. 10: 14)

Naaste dichtbij

Het uitzenden van mensen voor de zending ontslaat de christelijke gemeente echter nooit van haar opdracht om bewogen te zijn met de naaste dichtbij en ook aan hen het Woord van God te verkondigen. Ook hierin is de gemeente van Antiochië ons tot voorbeeld. Vanuit deze gemeente werd immers ook geëvangeliseerd in de directe omgeving, zowel onder Joden als heidenen (zie Hand. 11: 19-20). Laten we het zendings- en het evangelisatiewerk daarom nooit tegenover elkaar zetten. De Heere gebiedt ons beide. En beide zijn heel hard nodig.

Eerder verschenen in Paulus 359 - november 2017