Verkoper wordt evangelist

Het traject van solliciteren bij de zending

In de woonkamer bij Lennard en Hester Elenbaas in Bodegraven valt een grote foto boven de bank meteen op. 'Kijk, dat zijn ze allemaal.' Zeven kinderen op een rij. In de zomervakantie hopen ze te vertrekken naar Ecuador, omdat Lennard benoemd is als evangelist voor de stad Quevedo. Een grote verandering, waar een heel proces aan vooraf ging.

Door Corien Nederveen en Rieneke Vlastuin

Op dit moment is het een drukke tijd voor het gezin. Hester en Lennard worden voorbereid op hun taak in Ecuador. Daarvoor gaan ze regelmatig naar het zendingsbureau in Woerden. Ook moet er nagedacht worden over het onderwijs van de kinderen in Ecuador. Ze hebben kinderen in de leeftijd van 2 tot 13 jaar. Er valt dus heel wat te regelen en dat kost veel tijd. Maar ze geven aan dat het zendingsbureau hen daarin voortreffelijk helpt.
Verder vraagt het de nodige energie om de kinderen voor te bereiden op hun vertrek. Voor hen is het een ingrijpende verandering. Afscheid nemen van school, vriendjes en vriendinnetjes... Elk kind gaat daarin zijn of haar eigen weg, vertellen Hester en Lennard. 'De Heere ziet niet over het hoofd dat we zeven kinderen hebben en hoe ze zijn.'
Ze zijn druk met praktische zaken. Er moet voor ieder kind een paspoort worden aangevraagd. De noodzakelijke inentingen moeten gehaald en dat is logistiek een hele onderneming als je met negen personen tegelijk komt. Voor de komende twee jaar moet er kleding worden gekocht. Vooral voor Hester een hele klus. Ga er maar aan staan: voor zeven kinderen een garderobe aanschaffen en dan niet één seizoen, maar twee jaar vooruitdenken.

Roeping en zending

Tussen alle drukte door zijn ze graag bereid om iets over de voorgeschiedenis te vertellen.
Lennard is een gedreven verteller en zit meteen op z’n praatstoel. Terwijl Hester de koffie inschenkt, steekt hij van wal over het feit dat de zendingsopdracht een wezenlijke opdracht voor de kerk is. Juist onder jongeren leeft de vraag naar roeping en zending, heeft hij gemerkt. In de afrondingsfase van zijn CGO-E-cursus heeft hij ervoor gekozen om zijn scriptie aan dit onderwerp te wijden.
Tijdens het schrijven van zijn scriptie stuitte hij op een lezing van Nico van Steensel over de roeping tot zendingswerk. Hij wijst daarin op de noodzaak van zelfverloochening en het inleveren van je eigen plannen: 'Ben je bereid om de plaats in te nemen die de Heere wil? Ben je bereid om je eigen plannen in te leveren, ook als de Heere je een andere plaats wijst dan je zou wensen?' Hij vindt dit een leerzame uitspraak, waar hij veel aan gehad heeft. Ook wijst Lennard erop dat de zendingsopdracht in Mattheüs 28 tussen twee teksten instaat waarin de Heere naar Zichzelf wijst. 'Dat is bemoedigend. Zending gaat van God uit. Het is Zijn werk en daar gebruikt Hij mensen voor.'

Pionierstaak

Het is de bedoeling dat familie Elenbaas zich zal vestigen in de stad Quevedo, een middelgrote stad in Ecuador. Er wonen ongeveer 300.000 inwoners. Quevedo ligt 125 kilometer van Portoviejo vandaan, de plaats waar families Van Olst en Knapen werkzaam zijn. De stad is voor ZGG een nieuw werkterrein. De godsdienst is net als de rest van het land overwegend rooms-katholiek, maar de rituelen die daarbij horen zijn vaak vermengd met de oorspronkelijke heidense religie. Het huwelijk daarentegen functioneert nauwelijks. Alleen al het feit dat Hester en Lennard Elenbaas getrouwd zijn en samen zeven kinderen hebben, zal opzienbarend zijn, verwachten ze. Een echte pionierstaak dus. Dat roept de vraag op of het bij Lennard past.
Hij lacht en denkt even na. 'Ja, ik denk het wel. Als ik terugkijk in het verleden mag ik zien dat ik langzamerhand voorbereid ben voor dit werk. Ik ben niet volleerd, maar het pionierswerk is me niet vreemd. Ik heb twaalf jaar bij een commercieel bedrijf gewerkt. Ik voelde me overigens lang niet altijd thuis in dat werk, maar toch heb ik steeds gevoeld dat ik er moest blijven. Dit bedrijf heb ik samen met een collega opgestart vanuit het niets. We moesten voor een internationaal houtbedrijf gecertificeerd hardhout uit Zuid-Amerika vermarkten op de Nederlandse markt. Dat betekende dat we mensen warm moesten maken voor het concept duurzaam geproduceerd hout. Ik moest veel contacten leggen, weerstand ervaren, netwerken opbouwen, enzovoort. Allemaal dingen die je als bagage mee mag nemen. We zullen in Quevedo ook contacten moeten leggen, netwerken moeten opbouwen. Het was in die zin een stukje voorbereiding waar ik me al die jaren niet van bewust was.'
Tijdens een zakenreis naar Brazilië in 2005 heeft de Heere Lennard geroepen tot het zendingswerk. Daar bezocht hij toen een zeer afgelegen gebied. 'Het raakte me enorm dat die mensen waarschijnlijk nooit het Evangelie gehoord hadden. Heel sterk kwam in m’n hart de tekst: ‘Hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben?’ Die vraag hield me die dag steeds bezig en ik vroeg de Heere of Hij een bijzondere bedoeling had met deze reis. ’s Avonds op m’n hotelkamer mocht ik bij het Bijbellezen Romeinen 10: 14 lezen: ‘En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt?’ Dat was voor mij een bevestiging dat de Heere riep om in Zuid-Amerika Zijn Woord te verkondigen.'
Toen hij thuiskwam van de reis heeft hij het tegen Hester verteld. 'Dat was natuurlijk best spannend. Hoe zou zij het opnemen?' Zij vertelt: 'Ik voel het persoonlijk niet zo, maar als de Heere ons deze weg wijst, dan wil ik daarin volgen. Dat is dan mijn roeping.'

Oefening voor de zaaier

Lennard ging meteen op zoek naar een manier om de roeping concreet te maken. Het liep alleen niet zo voorspoedig als hij had verwacht. 'Er was voorbereidingstijd nodig. In dat verband heeft een preek over Paulus mij veel duidelijk gemaakt. Hij werd ook geroepen door de Heere, maar het heeft een hele tijd geduurd voordat Barnabas hem naar Antiochië liet komen en zijn echte werk begon.' Een andere preek die veel indruk gemaakt heeft, ging over de gelijkenis van het zaad. 'In die preek ging het eigenlijk vooral over de zaaier. De zaaier kan de vrucht niet geven en dat is zijn taak ook niet. Het is echter niet om het even hoe de zaaier het zaad op de akker strooit. Daarom moet de hand van de zaaier geoefend worden. Dat was voor mij in die tijd de bevestiging dat ik de CGO E-cursus moest gaan doen.'
De tijd ging door en intussen werd Lennard diaken en een jaar later ouderling. 'Toen naderde het einde van de CGO-E-cursus en dat bracht mij bij de Heere, wat nu Zijn weg was.' In 2010 kwam de advertentie voor een evangelist in Ecuador.
Ondertussen was Hester steeds op de achtergrond bij de ontwikkelingen betrokken: 'Ik ben er langzaam naar toe gegroeid. Toen de advertentie kwam, voelde ik meteen: ‘Dit is het. Dit wordt onze plek.’ Ik heb niets tegen Lennard gezegd, maar toen hij ook de advertentie in De Saambinder las, zag ik aan z’n gezicht dat het hem raakte en zei tegen hem: ‘Dit is het, hè?'' Lennard vervolgt: 'Ik heb bevestiging gevraagd aan de Heere. De zondag daarna was de preek één antwoord voor me. Toen heb ik de sollicitatiebrief geschreven.'

Sollicitatieprocedure

Lennard en Hester zijn positief over de sollicitatieprocedure bij ZGG, ook omdat ze van meet af aan als echtpaar bij de procedure betrokken werden. 'Als je getrouwd bent, kom je samen met je vrouw op sollicitatiegesprek. Het deputaatschap gaat daar heel zorgvuldig mee om.'
Het eerste gesprek vond plaats met het Dagelijks Bestuur. Lennard: 'Het deputaatschap is op zoek naar waar je zelf ook naar op zoek bent: is dit Gods weg? Ook komt de vraag naar voren: Wie is de Heere voor jou persoonlijk?' Na het eerste gesprek volgde een tweede gesprek. 'En toen werd ik afgewezen. Ik vond dat ontzettend moeilijk en begreep het ook niet. Hoe kon dit? Als de Heere ons niet had laten zien dat dit ook Zijn weg was, dan zou je wel menselijk gaan redeneren en gaan wroeten. Daar heeft de Heere ons gelukkig voor bewaard.'
Bij de tweede advertentie heeft hij niet gesolliciteerd. 'In die periode is mijn moeder overleden en achteraf zie je waarom het goed was dat we nog niet wegwaren.'

Belofte van bescherming

Toen werd het Pasen 2011 en werd het verlangen naar het zendingswerk weer erg sterk. 'De week erna verscheen voor de derde keer de advertentie en heb ik wel gesolliciteerd.' Daarna volgde dezelfde procedure als bij de eerste sollicitatie. 'In het eerste gesprek stelde één van de deputaten de praktische vraag: ‘Beseffen jullie in wat voor cultuur je terechtkomt? Jullie hebben een dochter van 13 jaar en in de machocultuur is dat wel heel wat.' Die vraag bleef bij Lennard steken en heeft hij teruggelegd bij de Heere. 'Hij heeft ons toen beloofd: ‘Zijt niet bevreesd, maar spreek en zwijg niet. Want Ik ben met u, en niemand zal de hand aan u leggen om u kwaad te doen; want Ik heb veel volks in deze stad’ (Hand. 18: 9, 10).' Hester en Lennard mogen vertrouwen dat de Heere Zijn bescherming geeft voor het hele gezin.
Na het eerste gesprek volgde weer een tweede gesprek, nu met het voltallige deputaatschap. Het was een open gesprek, waarin ook meer praktische vragen aan de orde kwamen. Er volgde nu geen afwijzing, maar een principebenoeming. 'Dat is een moment van verwondering, blijdschap en heel veel vragen.' Het houdt in dat er voor het hele gezin eerst nog een medische keuring moet plaatsvinden en een psychologische test afgenomen wordt. Pas als die een positieve uitslag geven, volgt een definitieve benoeming. In hun geval duurde het vijf maanden voordat alles rond was. In die tijd wisten alleen een paar goede vrienden, naaste familieleden en de oudste kinderen van de benoeming. De jongste kinderen wisten van niets. Pas toen alle lichten op groen stonden, werd de officiële benoeming een feit en konden ze het ook aan de jongste kinderen en anderen vertellen.

Gezamenlijk project

Inmiddels is de sollicitatie een gezamenlijk project voor het hele gezin geworden. Juist nu ervaart het echtpaar Elenbaas hoe ze elkaar nodig hebben. Lennard: 'Alleen zou ik dit echt niet kunnen. Hester heeft de gave veel structuur te geven in ons gezinsleven.' Zelf geeft ze juist aan dat ze nog wel zal moeten wennen aan het ongeorganiseerde leven in Ecuador. Eén voordeel heeft ze inmiddels ontdekt: 'Tijdens de cultuurvoorbereidingsperiode kwam ik erachter dat ik al vijftien jaar met een ‘latino’ getrouwd ben. Lennard heeft iets in zich van een Ecuadoraan. Die leeft bij de dag: geen zorgen voor de dag van morgen.'

Eerder verschenen in Paulus 329 - mei 2012