Een open deur voor het Evangelie

Als je overdag door ons dorp zou rijden, op welk tijdstip dan ook, zie je een paar oude vrouwen op hun erf langs de weg zitten. Ze zijn niet meer zo mobiel. Wat ze nog wel kunnen, is zitten en praten. En groeten. Ze houden iedereen die langskomt in de gaten. 

Nadat ik een kraambezoek aan de dochter van onze werker heb gebracht loop ik door het dorp naar huis. Ik besluit deze oude vrouwen even uitgebreid te groeten. Eén van hen is al een poos niet meer zichtbaar. Haar einde nadert. Ze ligt op de grond in huis en wordt dag en nacht door haar dochters verzorgd. Ze kan niet meer praten.

Ze wordt gemist langs de weg. Haar overbuurvrouwen vertellen het bedroefd en ontzet. Eén van hen zegt: 'Wij, oude vrouwen, moeten binnenkort ook sterven. Maar hoe moet dat nu? Ik heb geen middel, ik heb geen sleutel. Ik ben bang voor wat me te wachten staat. Jullie (zendingswerkers) gaan ons voorbij en vertellen jullie boodschap wel aan jongeren, maar gaan ons voorbij. Wij hebben het juist het hardste nodig.'
Wat een open deur om haar de volle genadeboodschap te vertellen! 

Wat wordt hier door mannen en vrouwen, jongeren en ouderen, de realiteit van het leven gevoeld. En wat wordt hier veel troost gemist. Troost van de genade en zekerheid die in Christus Jezus is. De nood is groot en de arbeiders zijn weinig. De velden zijn wit... 

Ga jij deze oproep van de oude vrouwen voorbij?

Ineke de Niet, Guinee