Voorjaarsactie 2023 #3

Een dorpenwerker in Albanië schrijft zijn moeder een brief. In #2 legde hij uit waarom hij zich gedrongen voelt om afgelegen dorpen te bezoeken in de hoop dat hij onbereikten met het Evangelie bereiken kan. Vandaag #3.

Miserabele plaats

Zo vertrok ik in januari naar een dorpje op veertig minuten rijden afstand. Ik was daar weleens geweest en had toen kennis gemaakt met de eigenaar van het lokaaltje. Toen hij me binnen zag komen, herkende hij mij.
We gingen zitten aan een van de lege tafeltjes. ‘Is hier nog wat te doen?’ informeerde ik.
Hij haalde z’n schouders op. ‘Weinig. Maar ja, wat is hier voor toekomst? Je kunt je krom werken voor een schijntje.’
Z’n vrouw kwam aan met koffie. ‘Drink zelf ook wat’, nodigde ik haar uit. Ik schatte in dat het in dit lokaaltje wel kon, zolang er geen andere gasten zouden komen. Artin – zo heet de man – sputterde niet tegen.
We dronken de koffie, ik liet blijken hun gastvrijheid te waarderen. Ik probeerde voorzichtig iets verder te komen. ‘Vertel eens over je leven?’
Artin ging erop in. Eerst wat stug, met korte zinnen, maar gaandeweg werd hij levendiger. Vroeger werkte hij in de staatsmijn net buiten het dorp in de bergen. Verschrikkelijk, wat hem betreft. Dag in dag uit werken, werken, werken. Nooit een vrije dag. Geen enkele vrijheid, want elke vorm van tegenspraak werd de kop ingedrukt. ‘Het was een slechte tijd’, besloot hij. ‘Het kan mij niet schelen dat de mijn nu ongebruikt tot een ruïne vervalt. Miserabele plaats.’
Hij zakte wat achterover in zijn stoel. Zijn vrouw greep haar kans om ook iets te zeggen. ‘We hadden toen in elk geval werk en eten’, zei ze. ‘Ik vond die rust en regelmaat veel waard. Nu is niets meer vanzelfsprekend.’
Artin schoot weer overeind en ging er heftig tegenin. Het was duidelijk dat deze twee een groot verschil van mening hebben op dit punt. Ach, moeder, hoeveel echtparen in Albanië die de omwenteling hebben meegemaakt voeren deze discussie?
Toen ze wat bedaarden, vroeg ik Artin: ‘Geloof je in God?’
Hij knikte direct en vertelde dat hij God dankbaar is. Die opmerking ging naadloos over in klagen. Vroeger was het niks, nu is het nog niks. Z’n lokaaltje staat op instorten, maar hij heeft geen geld voor onderhoud. Om nog maar te zwijgen over klandizie. Hij is blij als hij vijf drankjes op een dag kan schenken.
Hij keek me met zijn donkere ogen indringend aan en stak toen met een theatraal gebaar zijn handen omhoog. ‘Wat kan ik eraan doen? Het is zoals het is…’ Zijn vrouw knikte instemmend. Hierover zijn ze het roerend eens.
Ik zocht of ik iets kon vinden vanuit Gods Woord om in te brengen. Tot mijn schaamte moet ik zeggen: ik wist niets. Ik besloot wat geld achter te laten voor de koffie en nam afscheid. Maar het is duidelijk dat ik deze mensen nog eens moet bezoeken. Mét een woord Gods.

Volg de online campagne

Ter gelegenheid van de ZGG Voorjaarsactie 2023 volgen we een 'dorpenwerker' in Albanië bij het werk dat hij doet. In een lange brief aan zijn moeder doet hij verslag van allerlei ontmoetingen. Lees mee in de brief en ontdek voor welke situaties een dorpenwerker kan komen te staan. Let op: de brief is geen historisch verslag, maar een impressie.
Aflevering 1 | Aftrap: Zoeken naar onbereikten
Aflevering 2 | Brief #1: Lieve moeder...
Aflevering 4 | Brief #3: 'Ik vertrek naar Amerika'
Aflevering 5 | Brief #4: 'God zorgt goed voor ons'
Aflevering 6 | Brief #5: Daar stond een schaap...
Aflevering 7 | Brief #6: Ik drong niet tot hen door
Aflevering 8 | Brief #7: 'Ik zou graag meer willen lezen'

Steun de Voorjaarsactie!

1. Gebruik de machtigingskaart bij dit artikel in de Paulus van maart 2023 (pagina 8-9).
2. Doneer via de doneerpagina op onze website.
3. Gebruik deze Tikkie-link voor een snelle overboeking.
4. Scan onderstaande QR-code voor dezelfde Tikkie-link.