Gemeente 'De Toevlucht' mist een herder

Lege kansel in Guayaquil (Ecuador) wordt pijnlijk gevoeld

Serie: Geestelijke nood 2013-2014 (2)

Kees van der Maas is ervan overtuigd. Hij ziet de noodzaak van een predikant voor het zendingswerk in Ecuador. 'Zes keer is een beroep uitgebracht, maar tot op heden zonder resultaat. Het zou een wonder zijn als de Heere een knecht zou willen afzonderen voor El Amparo, die mag wijzen op Hem die ‘een Toevlucht voor de Zijnen’ is.'

Door Leendert-Jan de Visser

Samen met zijn vrouw Jannie woont Kees sinds 2007 in de grote Ecuadoraanse stad Guayaquil waar ze hun werk doen in de kleine gemeente in de sloppenwijk. El Amparo heet de gemeente, wat De Toevlucht betekent. Keer op keer hebben de gemeenteleden van de gemeente El Emparo te maken met tegenslagen en beproevingen. Op dit moment zijn Kees en Jannie een paar maanden met verlof in Nederland en genieten ze van de rust in hun woning te Houten: 'Dat is in Guayaquil wel anders. Daar staan altijd alle ramen open en hoor je veel lawaai van de straat.' Toch is dat niet het grootste verschil tussen Nederland en Ecuador.

Permanente crisis

Kees vertelt: 'We moeten beseffen dat de mensen in de sloppenwijk eigenlijk in een permanente cisis leven. In de sloppenwijk leven de mensen altijd op de rand van het bestaan.' Hoe gaan ze met deze situatie om? Kees bewondert hun veerkracht: 'Ze zoeken steun in de Bijbel en bij elkaar. De oudste zoon van ouderling Muñoz bijvoorbeeld had een baan gekregen. Daarvoor moest zijn vader een motor aanschaffen. Dat ging op afbetaling. Maar wat gebeurde? Die zoon kreeg een ongeluk. Motor beschadigd, hijzelf moest naar het ziekenhuis met een gebroken been. Een operatie was noodzakelijk, maar daar was geen geld voor. Toen Muñoz een paar dagen later naar het ziekenhuis ging om zijn zoon te bezoeken, werd ook hij aangereden. Zijn auto, die hij nodig had voor zijn levensonderhoud, was erg beschadigd. De omstandigheden waren troosteloos. Geen geld. Geen operatie. Hoe moest het nu verder? Die zondag zou hij preken. Wat mij verwonderde was dat hij toch in staat was een heel bemoedigende preek te houden. Kijk, dat zou ik zo niet kunnen. Daar kunnen wij echt van leren.'

Evangelisatie

In de gemeente El Amparo voelen de leden een grote verantwoordelijkheid voor het heil van hun naasten. Gedurende het seizoen wordt bij de leden thuis een reeks Bijbelstudies gehouden. Daar nodigen de leden heel gemakkelijk hun familie en vrienden voor uit. Ter afsluiting van deze reeks is er een bijeenkomst in de kerk. Het is verblijdend dat deze bijeenkomst vaak door andere deelnemers wordt bijgewoond. Op de jeugdvereniging nemen de kinderen soms ook buitenkerkelijke vrienden mee. Opnieuw een leerpunt.
Gaat dan alles van een leien dakje in Guayaquil? 'Nee, zeker niet', zegt Kees. Er is ook tegenslag. 'Soms komen vrouwen in de kerk die nog nooit zijn geweest, bijvoorbeeld via de vrouwenvereniging. Maar dat vinden hun mannen niet altijd goed. Dan komt het voor dat er visite wordt afgesproken zodat de vrouw thuis moet zijn om voor het eten te zorgen. Je merkt ook dat de satan altijd probeert is om Gods werk te vernietigen. Wanneer mensen belijdeniscatechisatie gaan volgen, waarschuw ik hen altijd dat er ook beproeving komt. Soms merk je dat heel concreet. Mensen worden ziek of er is een andere reden waarom ze de catechisatie niet kunnen volgen. Gelukkig mogen we ook merken dat de Heere ondanks alles doorgaat met zijn werk.'

Beroepingswerk

Juist omdat ook de kracht van satan wordt ervaren, ziet de gemeente er naar uit dat ze een eigen predikant mogen ontvangen, die hen het Woord verkondigt en de sacramenten bedient. De kleine, kwetsbare gemeente in de grote stad ervaart dat dit ambt onmisbaar is.

Eerder verschenen in Paulus 336 - juli 2013

Lees ook de andere artikelen in deze serie
Strijd om aandacht op Papoea (1)
God is ons land niet vergeten (3)
Presteren voor familie en toekomst (4)
De offers van de hindoe (5)