Het hoort er gewoon bij

Ds. De Heer en zijn gezin over ambtelijke werkbezoeken


Serie: onderweg (6)

De jongste telt dagen af, haar zus blijft er nuchter onder, terwijl een andere zus weleens mee zou willen. De kinderen van ds. J.M.D. de Heer zijn eraan gewend geraakt dat hun vader op reis is voor de zending. ‘Maar je denkt wel meer na over de gevaren.’

Door Jeanet Zuidweg

In 2008 kwam ds. De Heer in het Deputaatschap voor de zending. ‘In 2009, 2010 en 2011 reisde ik naar Ecuador. Daarna twee keer naar Albanië en twee keer naar Guinee. Tijdens het werkbezoek aan Albanië ging mijn vrouw mee.’ Dominee De Heer legt uit: ‘Een visitatiereis duurt gemiddeld tien dagen. Dat is te lang om een moeder uit een gezin te halen. Dit bezoek was korter.’ Mevrouw De Heer: ‘Ik vond het heel interessant. Andere landen en andere culturen boeien mij. We hadden veel informele gesprekken met zendingswerkers. Je ervaart wat het voor hen is om op het zendingsveld te zijn. Daardoor begrijp je veel meer van hun leven.’

Onmisbaar

Wat betekent het voor de predikant om op reis te gaan? ‘Het is voor mij ambtelijk werk. Wanneer je tijdens een deputatenvergadering of een veldoverleg besluiten moet nemen, is het een groot voordeel als je het zendingsveld van binnenuit kent. Een reis naar het zendingsveld is daarvoor onmisbaar. Tegelijkertijd laat je veel los als je op reis gaat. Je laat je gezin tien dagen achter en je laat de gemeente los. Eenmaal op het zendingsveld is thuis even een stukje verder weg, omdat het werk op het zendingsveld je in beslag neemt.’

Het hoort erbij

Als het gaat over het gezin achterlaten, zegt mevrouw De Heer: ‘Het maakt voor mij in principe geen verschil of mijn man een week of tien dagen weg is. Ik stel mij in op de afgesproken periode.’
Voor de kinderen uit het gezin van de zendingsdeputaat hoort het reizen van hun vader er gewoon bij. Ze weten niet beter of hun vader maakt minstens een keer per jaar een reis. Dominee: ‘In de periode dat ik bij het Reformatorisch Dagblad werkte, was ik al vaak op pad. Kort nadat ik in 2004 predikant werd, reisde ik regelmatig voor het Deputaatschap Israël. De bezoeken aan Zuid-Afrika, nadat ik daar beroepen was, waren het meest ingrijpend, omdat het over twee zondagen ging.’

Gevaren

Hoe is het voor de kinderen? Ton (18): ‘Ik miste de groet van mijn vader vanuit de studeerkamer als ik naar school ging en uit school kwam. En ik miste hem bij het eten. Nu speelt dat minder, omdat ik op kamers zit. Ik besef nu veel meer dat er van alles kan gebeuren. De aanslag op Zaventem kort voordat mijn vader vanaf dat vliegveld naar Guinee zou vertrekken, maakte dat wel heel concreet. Door zulke gebeurtenissen denk je wel meer na over de gevaren. Mijn vader reist ook wel naar landen waar het verkeer onveilig is.’ Ben (17) herkent veel van wat zijn broer zegt. Hij onderstreept: ‘We vonden het altijd gezellig wanneer pa weer thuis was.’ Alieke (14) zou het best leuk vinden om eens mee te gaan met haar vader. Coriena (19) vertelt: ‘Ik ben nogal nuchter. Echt spannend vind ik het reizen niet.’ Jacoline (12) zette een paar jaar geleden nog streepjes, waarmee ze de dagen aftelde tot haar vader weer thuiskwam. Alieke: ‘Als papa thuiskomt, laat hij ons foto’s zien. Hij vertelt er een verhaal bij. Dat vind ik mooi. Meestal brengt papa ook een souvenirtje mee...’

Contact

Alieke herinnert zich dat ze een aantal jaar terug nog via de gewone telefoon met haar vader mocht praten. ‘Maar niet te lang, want dat was te duur.’ Ton, Coriena en Ben herinneren zich dat ook nog goed. Tegenwoordig blijf je als reiziger vanuit Ecuador en Albanië via Skype makkelijk in contact met de thuisbasis. ‘Alleen door het tijdsverschil is het soms even zoeken naar een handig moment’, zegt mevrouw De Heer. ‘In Guinee is de infrastructuur nog niet optimaal’, legt de dominee uit. ‘Maar met een Guineese simkaart is contact met het thuisfront goed mogelijk.’

Ingrijpend

Mevrouw De Heer vervolgt: ‘Voor mij is de tijd voor het vertrek van mijn man eigenlijk het spannendst. Als hij eenmaal vertrokken is, is er rust. Ik weet dan dat anderen de taken in de gemeente overnemen. Tot het moment van vertrek blijft het spannend wat er in de gemeente gebeurt.’ Sterfgevallen vlak voor of tijdens de reis zijn voor de predikant en zijn vrouw het ingrijpendst. ‘Twee keer is mijn reis een dag uitgesteld, zodat ik de begrafenis van het overleden gemeentelid nog kon leiden. Het is meermalen gebeurd dat er een gemeentelid overleed tijdens mijn afwezigheid en begraven was voordat ik terug was. De families hebben begrip, maar voelen wel dat hun eigen predikant afwezig is in deze droevige dagen.’

Steun

Ds. De Heer merkt dat zijn kerkenraad het zendingswerk van harte steunt. ‘Het is erg mooi dat de kerkenraad mij één zondag per jaar geeft die ik voor de zending mag besteden. Dit past bij de warme belangstelling die er vanuit de Middelburgse gemeente altijd al voor de zending was en die er tot op heden nog steeds is. Meestal probeer ik de zondag dat ik weg ben de consulent te vragen voor een derde dienst in de gemeente. Tijdens mijn reizen is de kerkenraad ook van harte bereid taken van me over te nemen. Het werk gaat gewoon door als ik weg ben.’

Voorbereiding

‘We hebben een heel goed zendingsbureau’, vervolgt ds. De Heer als het gaat over de zakelijke voorbereiding van de reis. ‘Zij regelen alles, ticket, verblijfplaatsen, vervoer, je hoeft daar geen hand naar uit te steken! Dat is fijn want dan kun je je zelf helemaal richten op de inhoudelijke voorbereiding van de reis.’

Eerder verschenen in Paulus 358 - september 2017

Lees ook de andere artikelen in deze serie
Gevaren op de weg (1)
Een Toyota zonder geheimen (2)
Reizend verhalen (3)
Grauwe wijken en statige huizen (4)
8 Dagen lopen of 22 minuten vliegen (5)